Przyznam się szczerze, że zawsze podłączenie po idee wydawało mi się cokolwiek dziwne. Większość wymaga przyjęcia narzuconych odgórnie zasad, które nie koniecznie są zgodne z moim wewnętrznym czymśtam. Najlepiej podporządkować się swoim zasadom, chociaż im trudniejsze tym trudniej w nich wytrwać, ale w swoje zasady powinniśmy wierzyć bardziej, chociaż by dlatego że znamy siebie i wiemy czego nam trzeba i w co wierzymy. Często jednak na samym chceniu się kończy. Dlatego zwykle szybko poddajemy się po noworocznych postanowieniach regularnego odwiedzania siłowni czy codziennego biegania 5 km, czy też przebiegnięcia maratonu w tym roku.
Ja odkryłem dla siebie post, ten katolicki, który trwa od środy popielcowej, a kończy się w piątek przed Wielkanocą. W tym roku jest to okres od 10 lutego do 25 marca, 44 dni.
Ja z postu katolickiego wziąłem to co najlepsze dla mnie, czyli idee powstrzymywania się.
W ramach postu wykluczam z jadłospisu mięso, alkohol i słodycze, wykluczam zupełnie, nawet małe piwko po 30 km wybieganiu nie wchodzi w grę, mimo że piwo najlepszy izotonik :) Nie wiem jak to działa, ale za każdym razem (w tym roku to 3 edycja) się udaje wytrwać w postanowieniach. Myk jest taki, żeby pod płaszczykiem postu zrealizować swoje cele, które innymi sposobami nie wychodzą. Post pomaga. Najbardziej w kwestii alkoholu, szczególnie w towarzystwie. Na hasło: ja nie piję, odzywki typu "ze mną się nie napijesz" albo "przecież to wyjątkowa okazja" były męczące i były ostatecznym argumentem, jakże łatwym do przyjęcia. No bo jak tu się nie napić choćby symbolicznie :) Ale w czasie postu dzieje się rzecz niezwykła, na hasło: dlaczego nie pijesz? odpowiadam: wiesz, jest post, I to zamyka wszelkie dyskusje, i kończy zrozumiałym kiwnięciem głową połączonym, nieco zaskoczonym, acz pełnym aprobaty: ahaa, no tak.
Żeby nie było, daleko mi od alkoholizmu, ale alkohol jest przyjemny, relaksujący, a co najgorsze gastrofazowy. A to rozkłada na łopatki każdą dietę czy żywieniowe nawyki. A benefity z poszczenia w post są jednoznaczne (w moim przypadku). Za pierwszym razem zgubiłem 5 kg, co prawda w ciągu kilku następnych miesięcy odnalazłem je, za drugim razem 4, też je odnalazłem.
Podczas pierwszego postu chodził za mną taki zestaw: piwo pszeniczne, pizza z szynką i tiramisu.
Jak tylko się skończył, od razu poszedłem do pobliskiej knajpy i zamówiłem powyższy zestaw.
Piwo nie miało takie smaku jak się spodziewałem, pizza był o wiele bardziej tłusta niż zazwyczaj, a tiramisu nie dało się zjeść, bo było za słodkie. Cóż po paru razach organizm się przyzwyczaił :)
Tym razem mam nadzieje, że będzie inaczej gdyż do słodyczy, alkoholu i mięsa, dołączyłem białe pieczywo, żółte sery, produkty wysoko przetworzone, wędliny kupne. I post zamierzam zakończyć butelką dobrego porto i dalej trzymać się mojej diety postnej.W myśl zasady, że powtarzana czynność po 30 staje się nawykiem.
aha, do tego dołożyłem sobie lutowy challenge czyli 150 km przebiegniętych kilometrów. Na razie zgodnie z planem do 14 lutego mam 78,5 km :)
aha, aha, jakiś czas temu pojawiał się nowa wersja piramidy żywieniowej. W sumie nic odkrywczego, ale warto wydrukować i powiesić w kuchni, może coś się wryje w głowę :)
